Proszę, poprawcie błędy w tym co wykleciłam, bo jak znam życie, pewnie nawet połowa nie jest poprawnie. Piszcie o każdym błędzie, jaki zauwazycie. Dla mnie wszystkie poprawy sa na wagę złota.
Mon rêve est la place de professeur de langue française. En tant que une de peu de personnes je suis désireuse exercer ce métier de choix. Je ne le traite pas comme filière de carrière ni dernière planche de salut. Cette langue est ma passion la plus grande et je me dévoue à elle en chaque pouce. Mon but est le posséder en totalité et léguer mon savoir des autres. Je voudrais de tout mon coeur encourager mes élèves à l'étude de langue française et les permettre l'instruction dans cette direction. Mes leçons seraient intéressants, claires et fait de manière créatrice. Je vouerais tous mes loisirs à mes élèves, si seulement ils auraient envie. J'aiderais les élèves plus faibles et aussi je laisserais les jeunes doués développer ses ailes. Dans la mesure du possible, je les emmènerais en car en France pour ils pourront connaître ce pays, ces gens et perfectionner en français. J'organiserais les cercles de français, les concourses, les trocs de jeunes et les autres projets intéressants. Je serais professeur exigeant, mais très gentil, utile et plein d'engagement. En tant que futur professeur, je ne suis pas disposée seulement à transmission du savoir. Je veux prendre part à l'éducation de elèves. Je souhaite être pour eux personne de confiance, qu'ils peuvent se confier de tous problèmes. Pourtant je ne m'en tiens pas seulement à les rêves. J'apprends le français assidûment, je ressemble des matériaux pour l'étude de cette langue (j'ai déjà toute riche collection), je observe mon professeur et je tire des conclusions a l'avenir. J'ai choisi déjà l'université où j'étudierai la romanistique (l'Université portant le nom Adam Mickiewicz à Poznań). Je crois que le métier choisi de moi a la fonction très marquante par les temps qui courent. Pourtant nous voulons tout le monde avoir la jeunesse bien élevée, intelligente et parlant couramment les langues. Nous sommes citoyens de l'Union européenne. Le monde s'ouvrit à nous, ou non? Les gens ne se rendent pas compte de fait que les professeurs sont très nécessaires.
gdybyście nie wiedzieli, o co mi chodziło w danym zdaniu, oto tłumaczenie, jak to ma mniej więcej wyglądać po polsku:
Moim marzeniem jest posada nauczycielki języka francuskiego. Jako jedna z nielicznych pragnę wykonywać ten zawód z wyboru. Nie traktuję go jako szczebel do kariery ani ostatnią deskę ratunku. Ten język jest moją największą pasją i poświęcam się mu w każdym calu. Moim celem jest opanować go w całości i przekazywać swoją wiedzę innym. Chciałabym z całego serca zachęcić moich uczniów do nauki języka francuskiego i umożliwić im rozwój w tym kierunku. Moje lekcje byłyby ciekawe, zrozumiałe i prowadzone w twórczy sposób. Poświęciłabym każdą wolną chwilę moim uczniom, gdyby mieli taką chęć. Pomagałabym uczniom słabszym, a także pozwalałabym młodzieży zdolnej rozwijać skrzydła. W miarę możliwości, zabrałabym ich autokarem do Francji, by mogli poznać ten kraj, ludzi i doskonalić francuski. Organizowałabym kółka francuskiego, konkursy, wymiany młodziezy i inne ciekawe projekty. Byłabym nauczycielką wymagającą, lecz bardzo miłą, pomocną i pełną zaangażowania. Jako przyszła nauczycielka, nie jestem nastowiona tylko na przekazywanie wiedzy. Chcę brać udział w wychowywaniu uczniów. Pragne być dla nich zaufaną osobą, której mogą zwierzyć się ze wszystkich problemów. Jednak nie poprzestaję tylko na marzeniach. Uczę się pilnie francuskiego, zbieram materiały do nauki tego języka (mam już całkiem niezły zbiór), obserwuje moją nauczycielkę i wyciagam wnioski na przyszłość. Wybrałam sobie już uniwersytet, na którym będę studiować romanistykę (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu). Myślę, że wybrany przeze mnie zawód ma bardzo znaczącą rolę w obecnych czasach. Przecież wszyscy chcemy mieć dobrze wychowaną, inteligentną młodzież władającą biegle językami. Jestesmy obywatelami Unii Europejskiej. Świat się przed nami otwiera, czyż nie? Ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, ze nauczyciele są bardzo potrzebni.