sarmant

Witam serdecznie,
Czytam rękopis z końca XIX w. i trafiłem w nim na makaronizm, którego nie mogę rozszyfrować, a jest to sprawa bardzo ważna. Zdanie brzmi: "C’est un voleur surmant". Litery są wypisane bardzo wyraźnie ale kompletnie nie wiem cóż to może być ten "surmant". W tekście jest też sporo rusycyzmów, myślałem więc, że jest to zbitka francusko-rosyjska (od ros. сурьма - surma - czernidło)???
Będę wdzięczny za każdą podpowiedź.
Pozdrawiam serdecznie
M37

W słownikach: Jean Nicot - Le Thresor de la langue francoyse (1606) (1606), Jean-François Féraud - Dictionaire critique de la langue française (1787-1788), Émile Littré - Dictionnaire de la langue française (1872-1877), Dictionnaire de L'Académie française ed. 1 (1694), 4 (1762), 5 (1798), 6 (1835) oraz 8 (1932-5) słowo sarmant / surmant nie występuje.
Pytanie, czy nie pojawił się błąd ortograficzny... Bo i co сурьма albo сурьмить miałyby wspólnego ze złodziejem?

Może autorowi chodziło o "czarny" harakter złodzieja? jak wstukałem "surmant" w "wujka Google" to wyskoczyło mi kilka francuskich stronek... Ale, że ja po ichniemu ani w ząb...

Jeśli z kontekstu można tak wywnioskować i przyjąć, że to kalka z rosyjskiego od czasownika сурьмить (czernić, zaciemnić) na wzór "charmant...
Poszperałam jeszcze z ciekawości w słownikach z XIXwieku i nic takiego jak sarmant/surmant nie ma, a podobne ortograficznie słowa - sarment i serment to tu nie pasują i znaczeniem i pod względem częsci mowy.
Nobo przyjąć błędną pisownię sûrement oraz przestawioną składnię?

Wydaje mi się, że jet to bardzo dobry trop - zdecydowanie lepszy niż rusycyzmowa wolna amerykanka. Dziekuję :D . Czy poprawna składnia brzmiałaby "C’est sûrement un voleur"?

De rien :)
Składnia jest ok. Trzymam kciuki za dalszą walkę z manuskryptem

Dzięki :)