Czas teraźniejszy Présent de l'indicatif - język francuski
Présent de l'indicatif to czas teraźniejszy, którego używamy (tak jak w języku polskim) do mówienie o tym, co się dzieje aktualnie. Ale aktualnie nie znaczy tylko i wyłącznie w danym momencie, ale dotyczy również bliskiej przeszłości i przyszłości. Możemy na przykład powiedzieć:
| playJe vais au cinéma ce samedi. | Idę do kina w tą sobotę. |
| playEn juillet, nous partons en Espagne. | W lipcu wyjeżdżamy do Hiszpanii. |
| playIl fait beau depuis une semaine. | Od tygodnia jest ładna pogoda. |
| playElles sont à la maison depuis 3 jours. | One od trzech dni są w domu. |
Présent de l'indicatif pozwala nam również na aktualizowanie pewnych wydarzeń również z dalekiej przeszłości, np.:
| playEn septembre 1939 l'armée allemande entre en Pologne. | We wrześniu 1939 armia niemiecka wchodzi do Polski. |
| playEn 1805 Napoléon est vainqueur à Austerlitz. | W 1805 Napoleon zwycięża w Austrelitz. |
| playEn 1789 la Révolution française commence. | W roku 1789 zaczyna się Rewolucja francuska. |
| playLe pape Jean-Paul II meurt en avril 2005. | W kwietniu 2005 umiera papież Jan Paweł II. |
W momencie kiedy opanujemy już w dobrym stopniu czas teraźniejszy (od którego zawsze zaczyna się naukę języka francuskiego) to później wszystkie zagadnienia powinny być łatwiesze (no, może poza małymi wyjątkami).
Zapoznając się z Présent de l'indicatif koniecznie trzeba wiedzieć, że w języku francuskim czasowniki dzielimy na 3 grupy (każda z nich dokładniej będzie przedstawiona w kolejnych zakładkach):
| -ER | końcówka czasowników I grupy |
| - IR | końcówka czasowników II grupy |
| - RE, -OIR, -IR | końcówki czasowników III grupy |
Oczywiście, jak to w języku francuskim bywa, jest też sporo czasowników nieregularnych, w tym czasowniki posiłkowe être - być i avoir - mieć i cała reszta, która wrzucona została do jednego worka grupy III, np.:
| playaller | iść |
| playvouloir | chcieć |
| playperdre | gubić |
| playsortir | wychodzić |
| playlire | czytać |
i masa innych (których odmianę macie w bardzo pomocnych książkach z odmianą czasowników).
Pamiętajcie też, że w języku francuskim trzeba używać zaimków osobowych, bez tego możemy mieć czasem problem z rozpoznaniem osoby, czy to jestem ja, ty, on, ona czy oni, ponieważ w tych osobach końcówki są nieme, nie wymawiamy ich (osoby my i wy mają charakterystyczne dla siebie końcówki, więc się nie mylą).
W języku polskim końcówki czasowników odmienianych w czasie teraźniejszym różnią się, w języku francuskim niekoniecznie, np.:
| playje parle | ja mówię |
| playtu parles | ty mówisz |
| playil/ elle parle | on/ ona mówi |
| playils/ elles parlent | oni/ one mówią |
Formy zdań przeczących i pytających znajdziecie w odpowiednich zakładkach.