zycie samemu we francji.

Witam ;)

Pierwsze i chyba najważniejsze z moich pytań. Od ilu lat można samodzielnie mieszkać i żyć w Paryżu (tzn. z 2 przyjaciółkami z pl)?

oto moja obecna sytuacja:

Urodziłam sie w Paryżu , ale nie mieszkałam tam dostatecznie długo , aby dostać obywatelstwo. Z tego co wiem będę na nie zdawać po osiągnięciu pełnoletności. Niedawno narodził sie pomysł aby do szkoły średniej pójść do Francji. ( jestem w 2 gimnazjum).
Zastanawiam sie jednak czy lepiej skończyć gimnazjum w Polsce czy wyprowadzić sie tam już w te wakacje? Dodam, iż mój francuski jest na poziomie podstawowym. na pewno nie umiem go na tyle by pójść do swojego rocznika i nie 'siedzieć' w klasie "0". Rodzice wyrażają zgodę, Mieszkałabym sama, ale mój tata ,ze względu na swoja pracę, jest w Paryż śrdnio 2-5 razy w tygodniu i na pewno by mnie odwiedzał itp. No i pozostaje kwestia pieniędzy. Moich rodziców stać na wynajęcie mi jakiegoś mieszkanka na obrzeżach Paryża,a wiem ze szkoły są przydzielane terytorialnie. Nie zależy mi aby trafić do jakiejś szkoły z najwyższymi rankingami , ale tez nie chciałabym znaleźć się w jakiejś bardzo złej. Znacie jakieś dzielnice , na obrzeżach Paryża z w mirę dobrymi szkołami średnimi?

Na koniec chciałam spytać się czy są może Może jakieś w których można uczyć sie po polsku, wtedy start w Paryżu nie był by dla mnie tak utrudniony ze względu na język. =)

Z góry dziękuje za wszyskie opinie i odpowiedzi ;)

* srednio 2-5 razy w MIESIACU, przepraszam,za moją pomyłkę ;)

Pomysł, nie głupi, ale chyba, żeby mieszkać samej w Paryżu (obojętnie gdzie) musisz być pełnoletnia.

na pewno musisz być pełnoletnia, żeby móc wynajmować mieszkanie, chyba, że zrobią to Twoi rodzice, a Ty po prostu będziesz tam mieszkała; nie mniej jednak myślę, że samo wynajęcie mieszkania nie jest tak problematyczne jak Twoje bezpieczeństwo - zamieszkać w tak młodym wieku sama [nawet jeśli z koleżankami] w ogromnym Paryżu, a zwłasza na jego przedmieściach to przedsięwzięcie bardzo niebezpieczne. Radzę się zatem dobrze zastanowić czy jesteś na to gotowa czy może lepiej jeszcze trochę poczekać, np. skończyć szkołę w Polsce i poduczyć się francuskiego, a potem wyjechać; zawsze fajnie się planuje, ale rzeczywistość stawia potem wyzwania; w każym razie życzę powodzenia :)

A moim zdaniem próbuj póki jest okazja! Moja koleżanka też w 1 LO przyjechała sama do wielkego Poznania i jakoś żyje... problemem może być język ;/ ale z drugiej strony... gdzie się najlepiej nauczysz francuskiego jak nie we Francji?
i pamiętaj do odważnych świat należy!

Do 'Wujek_John': Poznań, a Paryż to zasadnicza różnica.

IMO skończ gimnazjum tutaj, a do LO dopiero idź tam jak Ci tak bardzo zależy.
Jak ja bym była na Twoim miejscu, to najpierw bym się porząnie języka nauczyła - przez te wakacje np., i dopiero później wyjechała, bo wieeeelgachne miasto i bariera językowa, nowa szkoła, nowi ludzie - mieszanka kulturowa, to chyba za dużo jak na jeden raz i to w tam młodym wieku.
A Paryż nie ucieknie przecież:)

ja bym jechala... jak nie w gim to najpozniej w liceum :) studia to troche za pozno zwlaszcza jesli nie znasz jezyka i chcesz sie go nauczyc.
wiem, ze napewno jest klasa polska w gimnazjum/liceum w strasburgu (jest tez internat dla uczniow "spoza regionu" ;) ). niestety, nic nie wiem o paryzu, ale przeciez to stolica, wiec cos musi sie znalezc. najlepiej podzwonic do szkol, moze twoj tato moglby sie dowiedziec od znajomych w paryzu?:)

pozdrawiam i trzymam kciuki :)

Dziękuję bardzo za rady ;* Mieszkanie oczywiśćie wynajmowali by rodzice, a ja tam mieszkała. Narazie zapisałam się na dodatkowe lekcje francuskiego. Co będzie dalej, zaobaczymy. ;)) W każdym razie dziękuję za odpowiedzi ;**

Tak , ja bym tylko mieszkała , wynajmowali by moi rodzice. Na razie uczę się francuskiego. Aczkolwiek mam jeszcze jedno pytanie. Znacie jakieś fajne szkoły w Paryżu? Najlepiej z tzw. "klasą zero" Wiem ,ze są one przydzielane terytorialnie, więc chciałabym znaleźć jakąś fajna szkołę ,żeby wiedzieć w jakim regionie ewentualnie szukać mieszkania. Jeszcze nie wiem czy pojadę, gł. ze względu na język. Ale nie zaszkodzi się dowiedzieć.

Jeżeli chcesz jechać do Francji tylko dla obywatelstwa francuskiego, masz wielke szanse, że go nie otrzymasz (no chyba że ci przysługuje z ręki, bo urodzona jesteś w Paryżu). Jeżeli natomiast będziesz musiała stanąć przed komisją prefekturalną i odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących ciebie i Francji (po francusku oczywiście), a także udowodnić twój stopień zintegrowania z narodem francuskim, moge ci powiedzieć, że jesteś daleko upragnionego celu.

Obywatelstwo francuskie jest dla osób, które utożsamiają się z Francją, jej narodem i jej kulturą i które czują się Francuzami. Obywatelstwo francuskie nie jest dla osób, które je chcą tak po prostu aby choćby się pochwalić przed rówieśnikami.

I z tego co widzę, fakt urodzenia w Paryżu niewiele dał ci ochoty do nauki francuskiego ani do zbliżenia się z narodem francuskim (z własnej woli, a nie z faktu, że tata jeździ do Paryża) i to przez kilkanaście lat twojego życia, bowiem ty mówisz nawet o uczeniu się po polsku (!) w Paryżu...

Poza tym mieszkanie w Paryżu to nie jest sielanka i to nie jest tylko i wyłącznie kwestia mieszkania, które w Paryżu sięga do 900eur na małą kawalerkę w okolicach centrum. Jeżeli myślisz mieszkać we Francji, oprócz mieszkania, masz także wiele innych spraw do załatwienia: studia, banki, bilety, prace, ubezpieczenia, zdrowie, jedzenie itd itd. Dziesiątki godzin w urzędach po papierki i dokumenty (a tam po francusku oczywiście), mnóstwo telefonów tu i tam (po francusku również), przykłady można mnożyć. Paryż to nie Poznań, to stolica Francji, wielomilionowa aglomeracja, w której raczej nie widzę niepełnoletniej dziewczynki z Polski niemówiącej po francusku. Kwestia twojej niepełnoletności może być poważnym problemem z załatwianiu papierów, i tu nawet rodzice z Polski mogą nie pomóc.

Ja na twoim miejscu, wyjechałbym do Francji na studia, a do tego czasu nauczyłbym się francuskiego w szkole, na kursach prywatnych i na letnich wakacyjnych kursach we Francji. Nie ma co się śpieszyć i rzucać się na wielkie wody. Paryż bardzo szybko zje twoją ambicję, już widzę, jak będziesz chciała wrócić, albo jak będziesz wołała tatę...

Poza tym Paryż to nie jest najlepsze miejsce do nauki francuskiego. Ja nie chcę nikogo zniechęcać, ale trzeba być trochę raisonnable w życiu.

Pozdrawiam M.

W 100 procentach zgadzam sie z Marcinem. Ma racje; bez pelnoletnosci i BEZ znajomosci jezyka nie da rady. Wiem bo bylam tam sie jezyka nauczylam, zaczynalam jako au pair i ciezko bylo "pojsc na swoje". Potwierdzam wiele spraw w urzedach gdzie mowi sie po francusku itp itd, nie jest latwo jak sie zna tylko polski. Studia tak owszem polecam, wczesniej nauczyc sie jezyka i jechac!

też zgadzam się z Marcinem. Jeśli nie chcesz czekać do studiów to może liceum, ale do tego czasu musiałabyś śmigać po francusku, a wakacje spędzać we francji na jakiś kursach.
Może akademik byłby lepszy?

http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/les-francais-etranger_1296/vos-droits-demarches_1395/nationalite-francaise_5301/index.html

2. L’acquisition de la nationalité française :

- de plein droit, notamment à raison de la naissance et de la résidence en France :
Depuis le 1er septembre 1998, date d’entrée en vigueur de la loi du 16 mars 1998 relative à la nationalité, qui a supprimé le régime de la manifestation de volonté institué par la loi du 22 juillet 1993, tout enfant né en France de parents étrangers acquiert la nationalité française à sa majorité si, à cette date, il a en France sa résidence et s’il a eu sa résidence habituelle en France pendant une période continue ou discontinue d’au moins cinq ans, depuis l’âge de onze ans. Une faculté de décliner la nationalité française dans les six mois qui précèdent sa majorité ou dans les douze mois qui la suivent, de même que l’acquisition anticipée par déclaration à partir de l’âge de seize ans, sous certaines conditions, sont également prévues. Enfin, la nationalité française peut être réclamée, sous certaines conditions, au nom de l’enfant mineur né en France de parents étrangers, à partir de l’âge de treize ans et avec son consentement personnel (article 21-11 du code civil ).

Tez polecam podszkolic sie we francuskim bedac jeszcze w polsce i przyjezdzac i zalatwiac swoje sprawy .Z obywatelstwem nie bedzie tak zle masz do niego prawo co wyjasnia przepis jaki ci wkleilam.