moze przydadza sie takie informacje - moze juz je czytalas ale warto to wiedzieć
Zasiłek na przynętę(Praca i Życie za Granicą/26.07.2008, godz. 09:13) Francuscy pracodawcy mają nadzieję, że nie jest jeszcze za późno, aby odebrać Anglikom pracowników z zagranicy. Ma nas zwabić nie tylko swobodny dostęp do rynku zatrudnienia czy świetna francuska kuchnia, ale także słynne w całej Europie "securité sociale".
W odróżnieniu od Anglii czy Irlandii Francuzi wstrzymywali się cztery lata z otwarciem rynku pracy dla Polaków. Dziś z zazdrością patrzą na swoich odważniejszych sąsiadów i zastanawiają się, czy nie jest za późno, by dogonić galopujące gospodarki wyspiarzy. Eksperci twierdzą, że nie zmieni się wiele, jednak pracodawcy liczą na to, że imigrantów zwabi nie tylko pełny dostęp do rynku pracy, ale także możliwość skorzystania z rozbudowanego systemu opieki socjalnej.
Opisanie wszystkich rodzajów kas i programów pomocowych we Francji zapełniłoby obszerną książkę, warto jednak przyjrzeć się kilku najważniejszym.
Sposoby na zasiłek
Żeby ubiegać się o zasiłek dla bezrobotnych w granicach "heksagonu" (jak Francuzi nazywają czasami swoją ojczyznę), musisz przed przyjazdem zaopatrzyć się w formularz E301 (lub E303). Wydaje go właściwa instytucja w państwie, w którym pracowałeś po raz ostatni. W Polsce uzyskasz go w wojewódzkim urzędzie pracy. Jeśli nie masz takiej możliwości, lokalne biuro ASSEDIC (Association pour l’Emploi dans l’Industrie et le Commerce) we Francji może wystąpić o jego wydanie na twoją prośbę. Formularz ten pozwala na wyszczególnienie wszystkich okresów zatrudnienia, które mogą być naliczone do wysokości zasiłku. Ponieważ według europejskiego prawa zasiłek wypłaca państwo, w którym pracowałeś ostatnio, żeby pobierać go we Francji, musisz przepracować tam przynajmniej jeden dzień. Jednak aby został on naliczony według francuskiej stawki (a chodzi tu o równowartość 75 proc. twoich wcześniejszych zarobków), musisz pracować tam przez minimum 4 tygodnie. Aby uzyskać zasiłek, musisz udokumentować, że pracowałeś w pełnym wymiarze godzin przez przynajmniej 6 miesięcy w ciągu 1,5 roku przed utratą stanowiska.
Rejestracji w ASSEDIC warto dokonać bez względu na to, czy planujesz zostać nad Sekwaną. Jeśli bowiem zdecydujesz się na opuszczenie Francji bez rejestracji w tym urzędzie, nie otrzymasz formularza E303. Tym samym nie będziesz mógł pobierać w nowym miejscu zamieszkania zasiłku uzyskanego we Francji – jest to możliwe przez maksymalnie 3 miesiące po wyjeździe.
Związki niezawodowe
O zasiłek można starać się również w przypadku (uwaga!) dobrowolnej rezygnacji z pracy w jednym z państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego (kraje UE oraz Islandia i Norwegia) bądź Szwajcarii w celu zamieszkania we Francji ze swoim legalnie tu zatrudnionym małżonkiem lub... partnerem. Procedura jest taka sama jak w przypadku utraty pracy. Niezbędny jest formularz E303, który przekona francuskie urzędy, że pracowałeś wcześniej dość długo, aby uzyskać pomoc finansową. Ten scenariusz możliwy jest dzięki typowej dla Francji polityce socjalnej, promującej życie rodzinne oraz wszelkiego rodzaju związki partnerskie, czyli pacs (pacte civile de solidarité). Zawarcie pacs jest bowiem zgodą na świadczenie "wsparcia materialnego i emocjonalnego" dla partnera. Warto przy tym wiedzieć, że zawarcie oraz ewentualne rozwiązanie pacs we Francji nie jest skomplikowane, umożliwia za to dostęp do niemal wszystkich świadczeń zarezerwowanych dotychczas dla małżeństw. Osoby "niezdecydowane" powinny się więc dobrze zastanowić: może oprócz zjednania sobie większej troskliwości francuskiej "socjalki" pacs pomoże wam zrobić ten najważniejszy życiowy krok? Francja słynie przecież z romantycznych miejsc...
CAF: trzy literki warte zapamiętania
Umowa o pracę uprawnia także do ubiegania się o dotacje mieszkaniowe. Zajmuje się nimi CAF (La Caisse d’Allocation Familiale). Jest to instytucja bliska przede wszystkim sercom studentów, ale z jej pomocy mogą korzystać także osoby samotne, rodziny i osoby w związkach pacs. Kryteria przyznawania dotacji są liczne, a ich ocena bywa skomplikowana. Dość powiedzieć, że podstawowym warunkiem zawsze są (zbyt) niskie dochody.
Aby złożyć wniosek, należy udać się do lokalnego biura CAF i poprosić o odpowiedni formularz. Wniosek o dotację możesz złożyć także w lokalnym biurze CMSA (Caisse de Mutualité Sociale Agricole). Formularze można też pobrać ze strony internetowej – www.caf.fr .
Istnieją trzy rodzaje dotacji mieszkaniowych. Pierwszy z nich to APL (Aide Personnalisé au Logement). Z "osobistej pomocy mieszkaniowej" może skorzystać każdy, bez względu na sytuację rodzinną, wykonywany zawód, narodowość czy liczbę osób, za które jest prawnie odpowiedzialny. Wystarczy wypełnić i złożyć odpowiedni wniosek i czekać na jego rozpatrzenie.
Drugi rodzaj dofinansowania na mieszkanie to ALF (Allocation Logement Familiale), czyli "rodzinny zasiłek mieszkaniowy". Z tej formy pomocy możesz skorzystać, jeśli opiekujesz się przynajmniej jedną osobą, bez względu na to, czy jest to dziecko, osoba starsza czy niepełnosprawna. O przyznanie ALF mogą się także starać młode pary małżeńskie (będące w związku nie dłużej niż pięć lat), pod warunkiem, że w momencie zawierania związku żadne z małżonków nie ukończyło czterdziestu lat.
Na uniwersytet po dach nad głową
Trzeci, najbardziej popularny rodzaj zasiłku mieszkaniowego we Francji to ALS (Allocation Logement Sociale). Jest on przeznaczony dla osób, które nie korzystają z wyżej wymienionych dotacji. Z ALS korzystają najczęściej studenci – przyjmuje się, że CAF wypłaca ok. 600 tys. dotacji ALS rocznie dla samych tylko żaków! To, czy mieszkasz samemu czy w tzw. collocation (z grupą osób) i czy jest to dom, mieszkanie czy pokój w akademiku, nie ma tutaj żadnego znaczenia.
Dotacje mieszkaniowe wypłacane są przez okres 12 miesięcy, począwszy od 1 lipca każdego roku, i wniosek należy odnawiać corocznie przed upływem tej daty. Warto też pamiętać, że CAF nigdy nie pokryje ci całkowitych kosztów wynajmu i że możesz się starać tylko o jedną z wymienionych dotacji na raz. W tym celu twoje mieszkanie musi być używane przynajmniej przez osiem miesięcy w roku i spełniać warunki tzw. minimalnego komfortu. We Francji za takie uznaje się dostęp do bieżącej wody, WC oraz powierzchnię minimalną 9 m2, jeżeli mieszkasz sam, oraz 16 m2 dla dwóch osób. Nie trzeba chyba dodawać, że osoba występująca o dofinansowanie musi być oficjalnie zarejestrowanym lokatorem.
O czym jeszcze warto wiedzieć?
Jeżeli jesteś w posiadaniu umowy o pracę lub, w przypadku jej braku, masz dostateczną ilość środków na opłacenie składki zdrowotnej, to oprócz dotacji mieszkaniowej z CAF możesz starać się również o zasiłek dla dzieci (Allocation Familiale). Całkowite otwarcie rynku oznacza bowiem, że twoje wnioski będą rozpatrywane według tych samych kryteriów, co te składane przez Francuzów. Liczba i różnorodność tych zasiłków to jednak temat na osobny artykuł. To właśnie na tym polu najbardziej objawia się "troskliwość" francuskiego systemu opieki socjalnej. Trzeba jednak pamiętać, że decyzje o przyznaniu dotacji podejmowane są według ściśle określonych reguł i trudno na dzień dzisiejszy stwierdzić, z jakim powodzeniem spotkają się we Francji wnioski składane przez Polaków. W każdym razie warto wiedzieć, że takie możliwości istnieją i nie należy z góry zakładać, że coś się nam nie należy. Otwarty rynek daje nam dostęp do wielu przywilejów, które powinniśmy znać i konsekwentnie o nie zabiegać.