Części mowy w języku francuskim

W tym dziale poznajcie trzy grupy czasowników francuskich z różnymi końcówkami - ich odmiany i najważniejsze zastosowania. Do tego omówione zostały czasowniki zwrotne i modalne.

Rodzaj żeński rzeczowników tworzymy zazwyczaj poprzez dodanie do rzeczownika rodzaju męskiego końcówki -e, nie mniej jednak jest kilka odstępstw od tej zasady.

W języku francuskim, w przeciwieństwie do polskiego, są tylko dwa rodzaje: męski - masculin i żeński - féminin. Aby zrobić rodzaj żeński przymiotnika trzeba zmienić jego końcówkę, i jak się zapewne domyślacie nie jest to jedna jedyna końcówka. O nie!

Rodzajnik nieokreślony, w języku francuskim, nazywany l'article indéfini, tak jak rodzajnik określony i cząstkowy, poprzedza rzeczowniki (rzeczy, miejsca, osoby etc.), które nie są nam znane.

Istnieją dwa rodzaje zaimków osobowych : nieakcentowane i akcentowane. Zaimki osobowe pełnią funkcję podmiotu, dzięki nim zdania są bardziej urozmaicone (nie musimy na przykład powtarzać imion czy innych rzeczowników).

Przysłówki, nazywane w języku francuskim les adverbes, w większości przypadków mają końcówkę -ment. Poza tym, jest wiele przysłówków, które mają formę nieregularną.

Liczby od dwudziestu do sześćdziesięciu dziewięciu tworzone są tak samo jak w języku polskim, jedną "anomalią" są te, w których jest jedynka - w nich musimy dodać łącznik et - i.

W języku francuskim istnieje cała masa przyimków, niektóre z nich mają jedno znaczenie i wiemy, kiedy ich używać, są też takie, które sprawiają więcej kłopotu, ponieważ mają kilka znaczeń.

Imiesłów czasu teraźniejszego w języku francuskim nazywany Participe Présent jest odpowiednikiem polskich wyrażeń zakończonych na końcówkę -ąc.