I grupa czasowników - język francuski
W I grupie czasowników są tylko i wyłącznie czasowniki zakończone na -er, są to czasowniki regularne, mające "stałe" końcówki, zaobserwujmy to na odmianie czasownika regarder - oglądać
| le singulier | le pluriel |
| playje regarde | playnous regardons |
| ja oglądam | my oglądamy |
| playtu regardes | playvous regardez |
| ty oglądasz | wy oglądacie |
| playil/ elle regarde | playile/ elles regardent |
| on/ ona ogląda | oni/ one oglądają |
Końcówki -e, -es, -ent są nieme, to znaczy, że ich nie czytamy!!!
Wymawiamy tylko końcówki w I i II osobie liczby mnogiej czyli -ons [ą], -ez [e].
Poniżej znajdziecie kilka przykładów innych czasowników tego typu, ale warto też dodać, że grupa I jest dość obszerną grupą, wraz z grupą III.
| czasowniki z końcówką -er | |
| playaimer | kochać |
| playparler | mówić |
| playpenser | myśleć |
| playjouer | grać |
| playvisiter | zwiedzać |
W języku francuskim istnieje jeszcze jedna osoba on, która nie ma odpowiednika w języku polskim. Czasowniki w tej osobie odmieniają się tak samo jak il/elle (III osoba liczby pojedynczej), ale mają znaczenie "my" (my w tej sali, my Polacy, my ludzie na ziemi), np.:
| playAnne et moi, on va au cinéma. | Anna i ja idziemy do kina. |
| playEn Pologne on parle polonais. | W Polsce mówimy / mówi się po polsku. |
| playOn doit aider les gens. | Powinniśmy pomagać ludziom. |
Odstępstwa od reguły w I grupie:
1) czasownik aller - iść/jechać jest pierwszym wyjątkiem, jest on nieregularny i zaliczamy go do grupy III. Jako że w III grupie są same czasowniki nieregularne, a czasownik aller jest dość istotny, poniżej zamieszczam jego odmianę:
| le singulier | le pluriel |
| playje vais | playnous allons |
| ja idę/ jadę | my idziemy/ jedziemy |
| playtu vas | playvous allez |
| ty idziesz/ jedziesz | wy idziecie/ jedziecie |
| playil/ elle va | playils/ elles vont |
| on/ ona idzie/ jedzie | oni/ one idą/ jadą |
2) czasowniki kończące się na -cer, -ger odmieniają się prawie tak samo jak wszystkie czasowniki regularne, zachodzi jedynie mała zmiana w I osobie liczby mnogiej NOUS, np.: commencer - zaczynać, manger - jeść
| le singulier | le pluriel |
| playje commence | playnous commençons |
| ja zaczynam | my zaczynamy |
| playtu commences | playvous commencez |
| ty zaczynasz | wy zaczynacie |
| playil/ elle commence | playils/ elles commencent |
| on/ ona zaczyna | oni/ one zaczynają |
| le singulier | le pluriel |
| playje mange | playnous mangeons |
| ja jem | my jemy |
| playtu manges | playvous mangez |
| ty jesz | wy jecie |
| playil/ elle mange | playils/ elles mangent |
| on/ ona je | oni/ one jedzą |
Jak widzicie zmiany są malutkie, w czasowniku z końcówką -cer, w III osobie liczby mnogiej zamieniono c → ç, a w czasowniku z końcówką -ger dodano -e.
Warto zadać pytanie po co te małe zabiegi? Otóż służą one zachowaniu tej samej wymowy. Poniższa tabelka wszystko wyjaśnia:
| pisownia poprawna | pisownia niepoprawna |
| playnous commençons | playnous commencons |
| [nu komąsą] | [nu komąką] |
| playnous mangeons | playnous mangons |
| [nu mążą] | [nu mągą] |
Poniżej przedstawiamy kilka przykładowych czasowników z tej grupy:
| czasowniki z końcówką -cer i -ger | |
| playremplacer | zastępować |
| playbouger | ruszać |
| playcorriger | poprawiać |
| playchanger | zmieniać |
| playvoyager | podróżować |
| playpartager | dzielić |
3) kolejna "anomalia" to czasowniki kończące się na -eter i -eler: jeter / rzucać i appeler / dzwonić oraz ich pochodne. W ich przypadku podwajamy -t lub -l w osobach, których końcówki są nieme (których nie czytamy).
| le singulier | le pluriel |
| playje jette | playnous jetons |
| ja rzucam | my rzucamy |
| playtu jettes | playvous jetez |
| ty rzucasz | wy rzucacie |
| playil/ elle jette | playils/ elles jettent |
| on/ ona rzuca | oni/ one rzucają |
| le singulier | le pluriel |
| playj'appelle | playnous appelons |
| ja dzwonię | my dzwonimy |
| playtu appelles | playvous appelez |
| ty dzwonisz | wy dzwonicie |
| playil/ elle appelle | playils/ elles appellent |
| on/ ona dzwoni | oni/ one dzwonią |
4) i w końcu czasowniki pełne akcentów (i dodatkowo czasownik acheter-kupować):
Tutaj, w osobach, których końcówki są nieme (których nie czytamy) akcent nad drugim é zmienia się z é na è (w czasowniku acheter drugie e przechodzi w è).
Poniżej przedstawiamy kilka przykładowych czasowników z tej grupy i odmianę jednego z nich.
| czasowniki z akcentami | |
| playrépéter | powtarzać |
| playespérer | mieć nadzieję |
| playénumérer | wyliczać |
| playinterpréter | interpretować |
| le singulier | le pluriel |
| playje préfère | playnous préférons |
| ja wolę | my wolimy |
| playtu préfères | playvous préférez |
| ty wolisz | wy wolicie |
| playil/ elle préfère | playils/ elles préfèrent |
| on/ ona woli | oni/ one wolą |
| le singulier | le pluriel |
| playj'achète | playnous achetons |
| ja kupuję | my kupujemy |
| playtu achètes | playvous achetez |
| ty kupujesz | wy kupujecie |
| playil/ elle achète | playils/ elles achètent |
| on/ ona kupuje | oni/ one kupują |
5) zmiana zachodzi jeszcze w czasownikach zakończonych na -yer na przykład payer - płacić, envoyer - wysyłać i.in.
W osobach, których końcówki są nieme (których nie czytamy) y→ i.
Poniżej przedstawiamy kilka przykładowych czasowników z tej grupy i odmianę jednego z nich.
| czasowniki z końcówką -yer | |
| playenvoyer | wysyłać |
| plays'ennuyer | nudzić się |
| playessayer | próbować |
| playessuyer | wycierać |
| playbalayer | zamiatać |
| le singulier | le pluriel |
| playje paie | playnous payons |
| ja płacę | my płacimy |
| playtu paies | playvous payez |
| ty płacisz | wy płacicie |
| playil/ elle paie | playils/ elles paient |
| on/ ona płaci | oni/ one płacą |
